ลด"โลกร้อน" อย่างเป็นธรรม
สุจิต เมืองสุข
 |
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มคนที่มีฐานะยาก จน เป็นพวกรากหญ้า และกลุ่มคนชายขอบ ที่ไร้การเหลียวแล
การรณรงค์สร้างความร่วมมือระหว่างประ เทศในการลดภาวะโลกร้อน มีกรอบการปฏิบัติ งานภายใต้พิธีสารเกียวโต อันเป็นข้อผูกพันทางกฎหมายในการดำเนินการ เพื่อให้บรรลุถึงเป้าหมายการรับมือกับภาวะโลกร้อน ตาม อนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ หรือ United Nations Frame work Convention on Climate Change (UNFCCC)
ประเทศไทยเป็นหนึ่งในกลุ่ม 169 ประเทศ ที่ร่วมสัตยาบันลดภาวะโลกร้อน แม้ว่าไทยจะไม่ใช่ประเทศหลักที่เป็นเป้าหมายสำคัญของพิธีสารเกียวโต ซึ่งมุ่งเน้นไปที่ประเทศพัฒนาแล้ว ให้ลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก อันเป็นตัวการสำคัญที่ก่อให้เกิดภาวะโลกร้อน
เมื่อเร็วๆ นี้ ที่คณะวนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ กลุ่มตัวแทนชาวบ้านรากหญ้า จากหลากหลายอาชีพ ทั้งประมง ชาวเขา เกษตรกร เครือข่ายคัดค้านเขื่อน และเครือข่ายพลังงานทางเลือก เป็น ต้น มารวมกลุ่มกันเพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็นและมุมมอง ในนามของ "เสียงที่หายไป"
 |
โดยตั้งประเด็นว่า "แก้โลกร้อน ปิดไฟ ใช้ถุงผ้า ตั้งโรงไฟฟ้านิว เคลียร์ ปลูกป่าขาย เรากำลังเดินถูกทางแล้วหรือ?"
ก่อนที่แต่ละกลุ่มและเครือข่ายจะสรุปความเห็นและข้อเสนอแนะต่อผู้เกี่ยวข้อง ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นประเด็นที่เห็นขัดแย้งกับโครงการลดภาวะโลกร้อนทั้งหลาย ไม่ว่าจะจากภาครัฐหรือเอกชน ที่ทำกันอยู่ในขณะนี้
แต่ทั้งหมดล้วนเป็นข้อเท็จจริงที่ปฏิเสธมิได้
น.ส.เพ็ญโฉม แซ่ตั้ง กลุ่มรณรงค์และศึกษามลภาวะอุตสาหกรรม และเครือข่ายลดโลกร้อนอย่างเป็นธรรม ระบุว่า การแก้ปัญหาโลกร้อนที่ผ่านมา ภาคประชาชนไม่ มีโอกาสเข้าร่วม ในการกำหนดนโยบายการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลก ซึ่งถูกกำหนดโดยคนเพียงกลุ่มเดียวในภาครัฐ และภาคธุรกิจที่มีผลประโยชน์ ทั้งยังมีแนวโน้มว่าผลของนโยบายจะก่อให้เกิดความไม่เป็นธรรมขึ้น
ประเด็นสำคัญที่เครือข่ายทั้งหมดเป็นห่วง คือในเดือนธันวาคมที่จะถึง จะมีการจัดการประชุมของ UNFCCC ที่จะกำหนดสาระสำคัญ เพื่อใช้เป็นกฎหมายระหว่างประเทศในการแก้ปัญหาโลกร้อน แต่ในความเป็นจริงยังไม่พบว่าจะช่วยให้ลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกได้จริง
 |
น.ส.เพ็ญโฉมชี้ว่า ตรงกันข้ามกลับกลายเป็นกลไกตลาดเสรี เพื่อเป็นเครื่องมือให้ประเทศที่พัฒนาแล้ว ผลักดันความรับผิดชอบการปล่อยก๊าซเรือนกระจก โดยลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในประเทศตนเอง แต่กลับก่อก๊าซเรือนกระจกขึ้นในประเทศที่กำลังพัฒนาแทน
ด้าน นางผา กองธรรม ตัวแทนสมัชชาคนจน กลุ่มเครือข่ายอนุรักษ์ป่าทามแม่น้ำมูน จ.ศรีสะเกษ กล่าวว่า รัฐและภาคธุรกิจมักมองวิธีลดโลกร้อน ด้วยการสร้างเขื่อนและโรงไฟฟ้า โดยไม่มองว่าโครงการขนาดใหญ่มีผลต่อทรัพยากรธรรมชาติ เป็นการทำลายป่าไม้ และทำลายระบบเกษตรพื้นบ้าน ซึ่งเป็นฐานทรัพยากรด้านอาหาร และเป็นฐานสำคัญของการรักษาระบบนิเวศ และความอุดมสมบูรณ์ของป่า
ดังนั้น รัฐควรพิจารณาทุกโครงการ ที่ส่งผลกระทบต่อชุมชนและสิ่งแวด ล้อม ควรเก็บภาษีจากโครงการขนาดใหญ่มาให้กับกลุ่มคน หรือชุมชนที่เสียประโยชน์ด้วย
ขณะที่ นายนวพล คีรีรักษ์กุล เครือ ข่ายชนเผ่า จ.เชียงใหม่ รวบรวมข้อเสนอภายในกลุ่มมานำเสนอว่า ไม่เห็นด้วยกับกลไกตลาดที่นำมาใช้ในการจัดการป่า เนื่อง จากการจัดการทรัพยากรธรรม ชาติต้องให้อำนาจสิทธิกับชุมชน ควรปลดล็อกบางข้อบัญญัติของกฎหมายที่เกี่ยวข้อง เช่น การจัดการระบบโฉนดชุมชน และการให้สิทธิกับชุมชนในการจัดการทรัพยากรธรรม ชาติในชุมชน
จากนั้นไปทางเครือข่ายชาวบ้านต่างๆ จะรวบรวมข้อมูลให้กับคณะทำงานลดโลกร้อนอย่างเป็นธรรม ที่จัดตั้งขึ้นมาเป็นการเฉพาะกิจ เพื่อเป็นตัวแทนนำข้อสรุปทั้งหมดที่ได้ยื่นต่อรัฐบาลและผู้แทน ที่เข้าร่วมเจรจาในการประชุม UNFCCC ในเดือนธันวาคมนี้
พร้อมทั้งยังรวบ รวมความเห็นในส่วน ของภาครัฐและภาคธุรกิจที่เกี่ยวข้อง ที่จะ ได้หลังจากเชิญให้ร่วมรับฟังมุมมองจากภาคประชาชน ในการจัดการลดก๊าซเรือนกระจกที่จะมีขึ้นในเดือนกันยายน
น.ส.เพ็ญศรี สรุปว่า การยื่นหนังสือต่อรัฐบาลและหน่วยงานที่เกี่ยว ข้อง หรือผู้แทนการเจรจาในเวที UNFCCC เพื่อต้องการกระตุ้นให้ผู้มีส่วนรับผิดชอบ และเปิดกว้างรับฟังความเห็นในภาคประชาชนเท่านั้น ไม่ได้คาดหวังจะเปลี่ยนแปลงข้อตกลงระหว่างประเทศ
แต่ที่สำคัญที่สุดคือ คนไทยด้วยกันต้องรับฟังความเห็น และนำไปปรับให้เข้ากับการดูแลทรัพยากรธรรมชาติ อันเป็นส่วนหนึ่งของการลด ภาวะโลกร้อน และต้องเป็นธรรมกับกลุ่มชาวบ้านระดับล่างด้วย
หน้า 5
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น